veciz sözler - barış bıçakçı

barış bıçakçı, herkes herkesle dostmuş gibi kitabı ile geniş bir okur kitlesiyle `dostmuş gibi...` olmuştu. bu uzun hikâye veya küçük roman da onun `ruh akrabalarına` çok iyi gelecek!
uzaktan ama içten dostluklar için güzel bir mecra, insanın kendine dönmesine omuz veren sağlam bir arkadaş olan radyonun aracılığıyla kesişen yaşantılar var veciz sözler´de de. verilen anahtar kelimeyle veciz sözler `üretilmesini` isteyen bir radyo programının zihinlerde, gönüllerde, içe bakışta açtığı kapılar...
söylemeye gerek var mı? bu kitabın da gizli kahramanı: dostluk... yeni zamanlarda dostluğu en güzel hikâye eden yazarla karşı karşıyasınız!
ve dostlukla içiçe, sanki onun bir akrabası gibi: aşk... dostluk ve aşkın beklentileri, hayalleri, imaları, vaadleri, hiç `büyük olay`lara ihtiyaç duymadan, güçlü bir roman gerilimi üretiyor veciz sözler´de.
mustafa arslantunalı virgül´de barış bıçakçı´nın ilk kitabının dili ekonomik ve zarafetle kullanışından bahsederken, şöyle demişti: `... bir ´ilk kitap´ değil bu. olsa olsa, zamanla kazanılan yumuşaklığa zaten erişmiş bir yazarın ilk kitabı.`
veciz sözler, işte böyle bir yazarın, -daha da olgunlaşmış!- ikinci kitabı...