yalnızlık

geniş, siyah gölgesi hayatımı kaplayan,
tepemde kanat germiş bir kartaldır yalnızlık
kalp çarpıntılarıyla günleri hesaplayan
bir benim, benim olan bir masaldır yalnızlık

gördüm yapraklarımın bir bir döküldüğünü,
baharda yaşamanın bilmedim nedir tadı
gemi yüzü görmeyen bir limanın hüznünü
kimsesiz gönlüm kadar hiçbir gönül duymadı

bir ayna parçasından başka beni kim anlar,
bir mum gibi erirken bu bitmeyen düğünde?
bir kardeş tesellisi verir bana aynalar;
aynalar da olmasa işim ne yeryüzünde?