yalnızlık macerası

öyle yalnız kaldım ki hayatımda
kimi gün öldüm kimi gün ilah oldum
çok zaman annemin dizlerine hasret
koydum başımı kendi dizlerime
doya doya ağladım

paylaşırsa dost paylaşırmış
insanın derdini sevincini
dost ümidiyle ortalığa düşmeye gör
hangi kapıyı çalsan kimseler yok
hangi omuza dokunsam yabancı çıkar

aşık mı olmadım taparcasına
bir mecnun geçti o çöllerden bir de ben
diz mi çektirmedim alemde kerem gibi
ferhat gibi gürz mü sallamadım dağlara
ne leyla yar oldu bana ne aslı ne şirin

o gün bugün sırtımı kendim sıvazlıyorum
sabahları sokağa çıkmadan evvel
cesaret şairim cesaret
kendi saçlarımı okşuyorum geceleri
sevgilimin saçları niyetine.