yalnızlıktan üşüyor içimde kelimeler

kederden kendime köprüler yapıyorum
kıldan ince kılıçtan keskince köprüler
her köprüden bir şiir okuyup geçiyorum
yalnızlıktan üşüyor içimde kelimeler

yüzünün denizinden atlaslar biçiyorum
kendimden çok uzağa gitsem de çok kereler
şiir ki salt coşkuyla yazılmaz biliyorum
yalnızlıktan üşüyor içimde kelimeler

çok ölmüş bir şairim yıldızlardan daha çok
dalında uğuldayan şu rüzgârdan daha çok
çok ölmüş yoksul ölmüş ama en erken ölmüş
yalnızlıktan üşüyor içimde kelimeler