-
kiminin dikenleri vardır
katlanamaz üstüne.
hep dikine durur
delmemek için gövdesini.
kiminin yoktur bir tek kemiği,
doğrulamaz ayaklarının üstünde.
ona göre varsa yoksa kendisi,
dürülüdür ütülü bir mendil gibi
ben eğilmem gündüz ama
geceleri kanatırım kendimi
ben bir söz söylediğim zaman,
kendine küçük bir pıtrak edinir.
çok sürmez anlar başına geleceği,
çarşılarda pazarlarda ondan selam kesilir.
ben birini sevdiğim zaman
göğünü durmadan genişletir.
ama herkes rahattır kozasının içinde,
o sevgi artık kimsesizdir.
ölsem ayıptır, sussam tehlikeli
çok sevmeli öyleyse, çok söylemeli. -
şair zafer ekin karabay, geçirdiği yangınları anlatırken son mektubunda metin altıok'a böyle selam gönderir:
"yerleşik yabancı'ydım her yerde metin abi... sen yanarak öldün ve ben ne yangınlar geçirdim sana ulaşabilmek için."