kısacık anlar, unutulmamış ama bugüne kadar da yazılmamış bir şekilde. oya baydar anların duygusunu anlatıyor kitabında. izleri silinmemiş anların ve hissedilenlerin kelimelere dökülmüş hali. maya angelou'nun sözü geldi aklıma: 'insanlar onlara ne dediğinizi,ne yaptığınızı unuturlar fakat nasıl hissettirdiğinizi asla unutmazlar'

“yaşadıklarımız değil, yaşadıklarımızın anlık duygusudur gerçek “ben”. anın duygusunda yalan, riya, çarpıtma yoktur: sevinçtir, kederdir, coşkudur, tutkudur, korkudur, utançtır, kindir, ihanettir, intikamdır; zaferin sarhoşluğu, yenilginin ezikliği, hazzın doyumu, yitirmenin pişmanlığıdır. ömür boyu yaşanan, biriktirilen yüz binlerce, milyonlarca anın toplamıdır insan.

o anların duygusunu kişinin kendinden başka kimse bilmez. anlar kişinin mahremidir, riya bilmez bir aynanın karşısında çırılçıplak kendisidir. kişi göçüp giderken o küçük şeyler de hiçliğe karışır, yitip gider.

gün gelip vaktin daraldığını hissettiğinizde anlarınız yok olmasın, bilinmez boşluğun bir yerlerinde yaşasın istersiniz. sizi siz yapan o küçük şeyler yetim kalmasın diye oturup yazmaya başlarsınız.

yazmak, insanın var olma çırpınışından başka nedir ki zaten!”