• okudum
    • okuyorum
    • okumak istiyorum
  • youreads puanı (9.50)
Yazar Burhan Eren
yıldızlı atlas - burhan eren
gözlerini kapat ve avucunu aç…
gökyüzü, avucuna bir şey bırakacak birazdan.
bir damla yağmur, bir parça güneş, bir parça bulut belki…

gözlerini kapat ve kulaklarını aç…
küçük bir şarkı duyacaksın birazdan.
içine sesimizin rengi düşmüş, küçük bir şarkı duyacaksın uzaktan.

gözlerini kapat ve kalbinin kapılarını aç…
annen seslenecek birazdan.
sesinde binlerce kelebeğin kanat sesleri…
belki de binlerce çiçeğin sessizliği olacak.


  1. Çocuklar için yazılmış bir deneme kitabı.bir eşini görebilmiş değilim.
    İnsanın içini ısıtan, suratında tatlı ve istemsiz bir gülümseme oluşturan ipek gibi yumuşak bir kitap.
    Ne zaman odamı temizlemeye kalksam bir köşesinden çıkar ve yarısını okutmadan bırakmaz beni. Şimdilerde arkadaşlarıma jest olarak bazı kısımlarını ses kaydı yapıp gönderiyorum. İyi tepkiler aldım.

    Bir arkadaş -bu hakkı kendisinde nereden bulmuş, fikri mülkiyet teriminden haberi var mı bilmiyorum ama- sevenlerine armağan olsun diye PDF'ini hazırlayıp internete yüklemiş:

    http://www.barisuney.com.tr/YILDIZLI_ATLAS.pdf
  2. 2005 den daha önce ama ne kadar daha önce olduğunu hatırlamıyorum elime geçmiş olan kitap. çocuklar için hazırlanmış denemeler denmiş ama kesinlikle inanmıyorum sadece çocuklar için yazıldığına. eşek kadar oldum, hala okuyup inceden bir sırıtma ile kaptıyorum kapağını. iyiki denk gelmişiz de okumuşum diyorum hala. yıldızlı atlas'ı okuyabilen şanslı çocuklardandım diyorum.

    sahaflarda bulunabilir zannımca, basımı yok çünkü.

    "denizleri dökülmesin diye, kimim atlasların duvara asılmadığı doğrudur.
    ama sanmıyorum doğru olsun, ağaçların soğuk kış günlerinde, kabuklarının altına pazen giydikleri…
    ***

    ben de bilmiyorum önümüzdeki şubatın yirmi sekiz mi yirmi dokuz mu çekeceğini… yirmi dokuz çekecekse, bana da haber ver. unutmayalım o gün, dört yılda bir doğum günü olan dostumuza, küçük bir hediye göndermeyi.

    ***

    bana sorup durduğun o iki dizeyi buldum sonunda. karaşın bir şairmiş, o iki dizenin sahibi:
    “her çocuğun kalbinde kendinden daha büyük bir çocuk vardır/bütün sınıf sana çocuk bayramlarında zarfsız kuşlar gönderecek”
    unutmadan, bu iki dizeyi defterine yaz istersen. istersen ezberine yaz. istersen unut. nasılsa daha çok okuyacağız orta ikiden terk çocuklar şairini…

    ***

    ama mesela şeyi unutma… neyi unutma biliyor musun, pencereden sokağına bakmayı… sabahları kalktığında ve o güzelim akşamüstleri…

    ***

    iyi oldu artık mektup yazmayacağını söylemen. mektup beklemek, bilsen öylesine zor ve öyle güzel ki…

    ***

    geçenlerde yaşadığım bir şey, şunu öğretti bana: istese de çok uzağına gidemiyor insan kendisinin. hangi trene binse, içindeki bir istasyona varıyor sonunda. hangi rüzgara tutunsa kendine savruluyor; hangi denize açılsa, yine kendi kıyılarında buluyor kendini…

    ***

    önüne açacağım her ‘yıldızlı atlas’ta; ama büyük; ama küçük bir deniz olacak mutlaka…

    onları duvara asmamaya çalış n’olur, yere dökülmesin denizleri…"