ne heveslenmiştim ankara'daki ilk gösterimini duyunca. ancak olmadı gidemedim. neyse vizyonda kalır bir süre deyip kendimi rahatlatmıştım ama bir türlü denk gelmedi sinemada izleyemeden vizyondan kaldırıldı. küfürler biplenmiş, uzun uzun reklam aralarıyla tv'de izlemek varmış ama mutlaka yeniden izleyeceğim.

"bir kentsel dönüşüm ve soylulaştırma" trajedisi yolunda a.ş. sulukule, tarlabaşı gibi genelinde altındağ ve özelinde çinçin bağları, ismetpaşa kentsel dönüşüm projeleri kent yoksullarının kent merkezlerindeki varlıklarını ortadan kaldırmayı hedefliyor. nerede yaşarsanız yaşayın ama gözümüze görünmeyin diyor egemenler. önce altyapı hizmetleri aksatılıp, azaltılıp ardından hiç hizmet verilmemeye başlanıyor. sonra yandaş inşaat şirketlerine peşkeş çekilip riskli alan ilan edilip, hayatını o bölgelerde geçirmiş mahalle halkına ancak büyük borçlar altına girerek ev sahibi olabilme "şansı tanınıyor". çoğu zaten ne bu taksitleri ödeyebiliyor ne de evlerin aidatlarını. sonra ver elini altındağ'dan kuzey ankara'ya, sincan'a, pursaklar'a, hüseyingazi'ye en iyi ihtimalle. kentsel dönüşümden anlaşılan bu türkiye'de. tek hedef rantı artırmak. varolan altyapıyı reforme edip insanların daha iyi koşullarda ama kendi yaşam alanlarından koparılmadan yaşamasını sağlamak değil elbette. çünkü bu hiç karlı değil.

bir zamanlar telsizlerde otururken çinçin'den ve hıdırlıktepe'den sık sık geçerdim şimdi altındağ ve bentderesi'nden ulucanlar'a geçen yolu sık sık kullanıyorum. kentsel dönüşümün bu mahalleyi ne hale getirdiğini, devasa toki konutları arasında gecekonduların nasıl da yalnızlaşıp, silinip gittiğini görmek çok hüzünlü.

beklentimin çok üstünde hem çok keyifli hem çok hüzünlü hem çok gerçek ama bir yandan çok gerçekdışı bir filmdi. ankara'nın çinçin bağlarını duyanlar bilenler ne demek istediğimi anlarlar.

!---- spoiler ----!

ağır ağır git, hep git!

hayat mı orijinal değil, kader mi çin malı?

!---- spoiler ----!