mehmet akif 'in ahlak dersi niteliğindeki bir şiiri. anlamı gayet açık; adam ol, dürüst ol, haksızlığa boyun eğme, ezilene kafanı çevirme. bunları hepimiz söylüyoruz ama kaçımız yapıyoruz orası muamma. dizeleri şöyledir:

zulmü alkışlayamam, zalimi asla sevemem;
gelenin keyfi için geçmişe kalkıp sövemem.
biri ecdadıma saldırdı mı, hatta boğarım! ...
-boğamazsın ki!
-hiç olmazsa yanımdan kovarım.
üç buçuk soysuzun ardından zağarlık yapamam;
hele hak namına haksızlığa ölsem tapamam.
doğduğumdan beridir, aşığım istiklale;
bana hiç tasmalık etmiş değil altın lale!
yumuşak başlı isem, kim dedi uysal koyunum?
kesilir belki, fakat çekmeye gelmez boyunum!
kanayan bir yara gördüm mü yanar ta ciğerim,
onu dindirmek için kamçı yerim, çifte yerim!
adam aldırmada geç git! , diyemem aldırırım.
çiğnerim, çiğnenirim, hakkı tutar kaldırırım!
zalimin hasmıyım amma severim mazlumu...
irticâın şu sizin lehçede ma'nâsı bu mu?

not: tasmayı neden "altın lale" ye benzetmiş ona anlam veremedim yalnız, bilmediğim bir anlamı mı var acaba?