kendi diline hakim olmadıkça öğrenilmesi mümkün olmayan yabancı dildir.

çocuklarımıza artık neredeyse kreşte öğretilmeye başlanan ingilizce tahmin edilenin aksine öğrenmek için ana vatanına gitmektense kendi vatanının diline hakim olmakla çözülebilecek bir dildir.

daha "da"ların "de"lerin nasıl yazıldığını ayırt edemeyen ülkemiz insanının ingilizce kursu için binlerce kilometre gidip ingilterelerde ya da amerikalarda binlerce dolar veya sterlin harcayarak ancak "hello" ya da "how are you?" tadında "beginner" bir şekilde yurda döndüklerinde öğrendiklerini sandıkları sınırlı dil hazneleri sayesinde bırakın dilinde bir kitap okumayı herhangi bir diyaloğu bile takip edemeyecek durumda olmaktadırlar.

bu durum tabii ki de benim özellikle kötülediğim bir durum değildir. benim özellikle üzerinde durmak istediğim nokta kendi diline hakim olan insanların diğer dilleri nispeten daha rahat öğrenebildikleridir. türkçe gibi gramer, dil bilgisi vb. açısından zengin olan bir dili konuşuyor olmak onu biliyor olduğumuz anlamına gelmemektedir. türkçe ve dil bilgisi derslerinde öğretilen üstünkörü konular insanımızın kendi diline yabancılaşmasına ve dolayısıyla da herhangi bir yabancı dil karşısında sürünmesine sebep olmaktadır.

tüm öğretim müfredatında ihtiyacımız olan köklü değişikliklerin ilkinin türkçe dersinde yapılması ve acilen insanımıza kendi dilinin inceliklerini ve güzelliklerini öğretilmesi gerekmektedir.

savım odur ki; kendi dilimize olan hakimiyetimiz yabancı dilleri öğrenmedeki becerimizi de doğrudan etkileyecektir.