çok kez yaşadığım ve acaba sosyolojik veya psikolojik boyutu var mı diye merak ettiğim durum.

ailem ve akrabalarımın çoğu büyük şehirlerde yaşadıkları için ana dilleri kürtçe olmasına rağmen türkçeyi çok güzel konuşuyorlar hatta yaşlılar hariç diğerlerinin türkçeleri genelde kürtçelerinden daha ilerde. fakat birtakım uç duygularda tercihlerini ana dilleri kürtçeden yana yapıyorlar. örneğin çok güzel türkçe konuşan bir eğitimci akrabamın annesinin cenazesinde sırf kürtçe ağlaması veya ailemi ziyarete gittiğimde herkesin sevinçten ilk 10 dakika sadece kürtçe konuşması gibi...