-
- okudum
- okuyorum
- okumak istiyorum
-
youreads puanı (8.42)
kapıyı remzi açtı. remzi avurtları içine çökmüş, gözünde, hani siz de bilirsiniz ya, yalnızca çocuklara özgü olan o meraklı bakışların zerresi bulunmayan embesil yaradılışlı bir çocuktu. zaten çocukları sevmeyen ben, geçen bayram, bayramın dördüncü günü olmasına karşın hâlâ siyah çizgili gri takım elbisesini giyip bizden şeker istemeye geldiğinden beri remzi'den tiksiniyorum. yalandan bir başını okşayıp içeri, babası menderes abi'nin yanına gittim. menderes abi oğlundan yana çok dertliydi. remzi'ye karşı hırpalayıcı bir davranış sergileyerek oğlunun derslerinin çok kötü olduğunu, mümkünse yardımcı olmamı istedi. ve karşışığında reddedilmeyecek bir meblağ sundu. meblağı duyunca birden remzi'ye karşı büyük bir sempati besledim ben. hatta öyle sempati besledim ki remzi gibi pırlanta bir çocuğa karşı sert çıkışlar yapan babası bir anda düştü. ama sonra meblağı ödeyen şahsın remzi değil de babası menderes abi olduğu idrak edince her ikisine karşı da nötr bi tutum sergiledim...
-
umut sarıkaya kitap yazsa bunu yazardı herhalde diyebileceğim kendiyle tutarlı olması gerektiği gibi keyif veren bir kitap. yatağımın başında durur bu kitap arada açar okurum, stres atmalık insanı kendinden biraz olsun uzaklaştırmak için birebir, arkadaş sohbetine benzeyen bir kitap. -
şimdiye kadar üç tane yayınlandı, dördüncüsünü beklemek yaşama sebebidir -
okurken kesinlikle başka bir şey düşünülmeyen kitap ne zaman stresli olsam sinirli olsam okurum -
umut sarıkaya ilk romanını yazdığında türk edebiyatı oğuz atay'ın çıtasını aşmış olacak. sonra bir 40 sene daha umut'un aşılmasını bekleyeceğiz. -
(bkz: naber dergi) -
dünyanın en güzel eserlerinden biri ve yine umut'cuğumun en az karikatürleri kadar güzel eserleri serisi. birinci kitabı bitirmekte zorlanmış ve korkarak çıkarmış hatta ikinci kitabı çıkaramayacağını (bkz: ersin karabulut) 'a defalarca söylemiş ama sağolsun üçüncüye kadar bizi güldürmüştür kendisi. -
karikatür okumayı sevmediğim için abim al bari kitabini oku demisti. bir kitabi okurken bu kadar güldüğümü, eğlendiğimi hatırlamam. bittiği gibi karikatürlerini karıştırmaya başlamıştım. -
bugün sipariş ettiğim kitaptır, yakında bu entry'yi editleyerek görüşümü beyan ededeceğim inşallah. -
okurken, altıma sıçana kadar güldüğüm kitap. -
okumadan önce "bir kitap nasıl komik olabilir" diye düşünürdüm. hiçbir mimik hiçbir tonlama olmadan sadece cümlelerle espriler ne kadar güldürebilir ki derdim. sağolsun umut sarıkaya bu düşüncelerime çok güzel cevap verdi. bu dahil çıkmış bütün kitaplarını okuyunca (benim de söyleyeceklerim var bir-iki-üç (evet yazıyla) umut sarıkaya'ya hayranlığım bir kat daha arttı. zaten karikatürleri iyiydi bir de yazıda bu kadar iyi olmak kolay iş değil. neyse. bu yazılara başlamasını "bir keresinde köşemi dolduramamıştım, ben de yazı eklemeye karar verdim" diye özetliyor. ve bu kitaplarda yer alan hikayeler aslında dergilerde yer alan yazıları. lisede edebiyat dersinin kitap okuma saatinde herkes klasiklerden bir şeyler okurken ben bunları okurdum bir ara. neden bunu yaptım bilmiyorum. bütün ders boyunca sessiz gülmek için yüzünü hırkasına bastıra bastıra kitap okuyan birini düşünün. insan gibi suç ve ceza falan okumak varken yok illa o. özledim o zamanları.