-
dörtnala gelip uzak asya'dan
akdeniz'e bir kısrak başı gibi uzanan
bu memleket, bizim.
bilekler kan içinde, dişler kenetli, ayaklar çıplak
ve ipek bir halıya benziyen toprak,
bu cehennem, bu cennet bizim.
kapansın el kapıları, bir daha açılmasın,
yok edin insanın insana kulluğunu,
bu dâvet bizim....
yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür
ve bir orman gibi kardeşçesine,
bu hasret bizim...
nazım hikmet'in kuvayı milliye destanı'nın bir bölümüdür aslen. ve en çok bilinen dizelerindendir aynı zamanda, tekerrürlerden ibaret olduğumuzdan herhalde güncelliğini hep korur. -
gelmiş geçmiş en iyi anadolu betimlemelerini içeren dizelere sahiptir.
böyle bir insanın seneler boyunca memleketinden uzakta yaşamak zorunda kalmış olması her defasında daha çok içimi acıtır. memleket sevgisini, insan sevgisini, eşitliğe duyduğu özlemi bu kadar güzel anlatabilmek, beni her okuduğumda yeniden etkiler.