-
yaklaşık 12 saat önce başıma gelendir.
gecenin bir yarısı, günlük rutinlerden biri olan malum şahsın messenger da aktif olup olmadığına bakılmak üzere yeni bir sohbet balonu açılır. gözler yeterince yorulmuş, gozkapakları ekrana bakarken daha da ağırlaşmıştır. "1 saat önce aktifti" yazısı görülür ve çıkmak istenir, ta ki bir zamanlar ifade simgesi olan ♡ gidene kadar...
kalpler havada uçuşurken ne halt yenildiğini düşünülür, "sorsa ne derim ♡ göndermek de ne, yanlışlıkla desem hayatta inanmaz, hayır yani madem yanlışlıkla gönderdin eski mesajlara falan niye bakıyorsun demez mi?" gibi fikirlerle daha da eskilere gidilir.. ekran görüntüleri açılır, "ola ki bir gün, dilerim olmaz ya, senden ayrılırsam yahut ölürsem bunu benim mezarıma kazı. yapamazsan da gel oku.." dediği şiirler noktasıyla virgülüyle odanın içinde volta atarak okunur..
"nerede bilmem, o geçen günlerimiz?
artık onlar yeniden gelmeyecek.
nerede kırlar, uzayan yol ve deniz,
o öten kuş o güzel pembe çiçek..
göklerin ziyneti mes’ut kuşlar
ötüşürlerdi yağarken yağmur.
şimdi onlarda melul olmuşlar,
çünkü artık ne ışık var, ne de nur."
mahir çayan gibi bıyıkları oldugu. kaypakkaya'yi da çok sevdigi ama atsız'in şiirlerine laf ettirmedigi gelir akla. -elde var hüzün-
uyku tutmaz güneş doğana kadar bir türlü. ağlarken uykuya dalındığı ancak uyanınca anlaşılır. rüyada görülenler mi? tabii ki onun ne cevap verdiği hakkında! geri gelen mektup misali geri gelen kalpler, yüzündeki tebessümü kelimelere döken edalar... her şey unutulur birden... hoşça kalmamak dahil..
bir hafta sonu klasiği olan elektrikli süpürge sesiyle uykudan uyanır uyanmaz mesajın ilgili kişiye ulaşıp ulaşmadığı, cevap verip vermediği kontrol edilir. sonuç mu? "görüldü"^:büyük harflerle ^
(bkz: rüyanda görsen inanma - duman)
(bkz: geri gelen mektup - hüseyin nihal atsız)
(bkz: yalnızlık - hüseyin nihal atsız) -
gerçekten yanlışıkla değildir o -
hı kesin yanlışlıkla kesin hı hı. hadi yedik
şaka bi yana ya bilerektir şans denenmiştir, ya da cenabetliktir