mehmet eroğlu gözlemlediğim kadarıyla çok popüler olmayan, ancak seveninin, anlayanının da asla bırakmak istemediği, bir şekilde tanışmış olanların mutlaka devamını getirdiği, çok kıymetli bir yazar.

ilk romanı ıssızlığın ortası ile 1979'da aldığı ilk ödülün (ödül orhan pamuk'un cevdet bey ve oğulları kitabı ile paylaşılmış) üzerinden tam kırk yıl geçmiş ve mehmet eroğlu bu defa bir polisiye ile karşımıza çıkmış. elbette sadık bir okuyucusu olarak korktum! iyi polisiyenin iyi bir edebiyat olduğunu bilsem de, polisiyenin tür olarak yazarını popülerleştirme tehlikesi, okuyucusunu ise alt metni aramama kolaycılığına itebilme riski nedeniyle korktum. popüler her zaman kötü olmak zorunda değildir diyenler olacaktır, tartışmayalım.

merakım korkumu yendi elbette, çok geçmeden aldım, okumaktayım. adını görmeseydim de mehmet eroğlu kitabı der miydim? evet. diğer romanlarındaki tadı bulabildim mi? kısmen buna da evet. ancak bu evetler biraz da mehmet eroğlu'nu iyi tanımaktan geliyor. mehmet eroğlu benim için simgelerle örülü, karakterlerin tüm gizlerini hissettiren, bazen tek bir cümle ile düzene, hayata, iyiye ya da kötüye dair bildiklerinizi alt üst eden mantık yapısı ile çok kıymetlidir. bu yüzden ilk okunacak mehmet eroğlu kitabı olarak bu romanı öneremem ancak mehmet eroğlu ile mutlaka tanışmanızı öneririm.