kaos

ay inceldi ve orman
bir tortu gibi çöktü dibe
buğusu yoktu toprağın
büsbütün balçıktı yeryüzü

ırmaklar sağırdı ve dağlar
birer aptaldı o hantal gövdeleriyle
gittikçe büyüyordu rüzgarın beynimdeki ur
öfkemizden şimşeği yarattık

insanı yarattık
(hayır, balçıktan değil)
o gün bugün arayıp dururuz onu
hangi cehenneme gitti, bilmeyiz