-
- izledim
- izlemek istiyorum
-
youreads puanı (7.25)
kırılgan bir genç kadın olan chloé, depresyondadır. sorunlarının üstesinden gelmek için gittiği psikyatristi paul’a kısa süre içinde aşık olur. aylar sonra birlikte yaşamaya başlayan ikilinin sağlıklı görünen ilişkileri, chloé’nin, sevgilisinin gerçek kimliğine dair ondan bir şeyler sakladığını keşfetmesiyle gerilimli bir hal alır ve çift arasında bir köşe kapmaca başlar.
(film özeti www.baskasinema.com'dan alınmıştır.)
-
şu sıralar başka sinema dahilinde izlenebilen, takip edilesi yönetmen françois ozon'un son filmi.
filmi cinsellik ve erotizmin cesurca ve (bence) aşırı miktarda kullanıldığı bir psikolojik gerilim olarak tanımlayabiliriz. duyduğum/okuduğum olumlu değerlendirmelere kanıp beklentimi biraz yüksek tutarak izlediğimden mi filmin kendine has ve her bünyenin kaldıramayacağı tarzından mı bilmem filmden tatmin olmamış biçimde çıktım. benim için filmin en büyük eksisi klişe konusu ve tahmin edilebilir senaryosuydu, öyle ki filmin yarısında sonunda ne olacağını az çok çözmüştüm ve merak duygumu kaybederek izlediğim ikinci yarı gözüme epey vasat geldi. tabii eksilerin yanında artılardan bahsetmek de şart. sinematografi dikkat çekici derecede başarılıydı. modern çizgilerin ağırlıkta olduğu tarzda sade, minimal ama vurucu kadrajlar kullanılmıştı. mekanlar ve bedenlerin müthiş estetiği belki de filmi katlanılır yapan yegane etkendi.
nitekim benim için herkese tavsiye edeceğim bir film olmasa da eminim farklı tarzıyla hitap ettiği bir kitle vardır. -
spoiler içeriyor olabilir de sanırım içermiyor
yamyam ikiz nedir sorusuna cevap aranan, gerilim korku dram öğeleri içeren françois ozon filmi. fransızca bir film izlemenin insanı hiç yormadığını farkettim, gerilim dozu ne kadar yukarıda olursa olsun, sakinliğinizi bozmadan sadece dinlemeye konsantre oluyorsunuz. film başarılı mı tartışılır, daha doğrusu ne beklediğiniz ile ilgili. psikiyatr sohbetleri ilginizi çekiyorsa, kedi seviyorsanız, "biz şimdi neyiz?" diyen sevgili öğeleri ile yer yer oflanıp puflansa da bir şekilde filmi bitiriyorsunuz. oyuncu sayısı az olan filmler her daim risk. heleki bir tanesi ile yıldızınız barışmazsa film boyu meymenetsiz bir surat ile filmi tamamlarsınız. bu film içinde geçerli oldu. chole karakteri ile bir türlü iletişime geçemedim esas adam ile bir yere kadar dedim. akılda yönetmen kaldı ve sınırları ne kadar zorlayabilirim demiş olabileceği. -
frantz ile başka sulara daldığını düşündüğüm françois ozon bu filmi ile tanıdığımız eski tarzına geri dönmüş. psikanalize ilişkin bir çok detay veren film asli unsuru gerilim olmaktan çıkarıp bence psikolojik bir çözümlemeye ustalıkla evriltiyor, ki bu nedenle kullanılan cinsellik, erotizm başka bir yönetmenin elinde ucuzlayabilecekken söz konusu françois ozon olunca hiç de sakil kalmıyor.
ama yine de engel olamadığım bir şekilde swimming pool ile kıyasladığımda bu film onun çok gerisinde. swimming pool'da bir sahneden bir kaç çıkarım yapabiliyorken bu filmde ne görüyorsak o, finali konuyu toparlamanın ötesinde yeni bir soru sordurmuyor. ya da ben orkide toprağını eline alıp hangisi canlı hangisi yapay yoklamak gibi detaylar dışında bir dolu detayı kaçırmış da olabilirim. psikanalize özel bir ilginiz varsa seversiniz, yoksa filmi dağınık bulmanız olası.
dipnot: filmde jurgen klopp oynamıyor! :)