1. bazen bir arkadaş gurubu içerisinde muhabbet çok acayip yerlere gelmişken, (hele ki alkol varsa) kişinin kendine kendine sarf ettiği cümle.
    bu iç ses çok çeşitli zamanlarda kişiye ne işim var lan benim burdadiyebilir. bazen bir bayram günü tanımadığınız kişileri öperken, bazen sıcak yaz gününde, klimasız derslikte egodan yaratılmış akademisyeni dinlerken, bazen iş yerinde hiç sevmediğiniz insanlarla birlikte çalışırken, bazen otobüste, bazen uçakta, hatta sözlükte bile duyabilirsiniz bu cümleyi iç sesinizden.
    bu aralar iç sesimin adeta bir papağan gibi tekrarladığı cümledir aynı zamanda.

    siyasete inancımın sıfıra indirgendiği
    dinsel anlamda gerek siyasal islam, gerek yobaz insanlardan gelen aşırı bıkkınlık.
    solcuların salak salak tripleri,
    mhp'nin oynak olması,
    hdp'nin maske altından teröre alenen destek vermesi,
    cum babanın ülkeyi babasından kalan köy gibi yönetmesi,
    dış siyaset fiyaskosu,
    ekonominin aşırı derecede berbat olması,
    hepsinden ziyade yaşam güvenliğimizin olmaması,
    sabah evden çıkarken akşam dönebilecek miyim düşüncesi,
    kadın cinayetleri, tacavüzler,hızsızlıklar...

    sayılacak daha çok şey var ama maalesef.
    ne işim var lan benim burda ?
  2. ben genel olarak yaşamaya böyle bakıyorum. bazen düşünüyorum ve ne işim var lan benim burda niye doğmuşum ki falan diyorum. bazen dediysem aslında nerdeyse hep bu düşüncedeyim. yaşama karşı sürekli bi mutsuzluk ve isteksizliği de beraberinde getiriyo tabi ki bu his.
    wtf
  3. yer yer icine dustugum his. sogukluguyla unlu su insanlarin arasinda normal sanirim. uzun surdugu zaman epey uzucu oluyormus. sis gozlerinize bakip "bok gibi gorunuyorsun hahahaa" diyen, merdiven boslugunda aglarken gorunce hop diye kaybolan 'insanlariniz' varsa hepten siyirmaniz isten bile degil.
    simdi buraya yazinca daha bir mutsuz oldu sanki. gozume klise kacmisti benim.
  4. üniversitede iken kazandığıma inanamamak şeklinde vuku bulan his...
    bir de "minik kuş mini yar" çalan bir kınada ne işim vardı hala düşünürüm de bulamam...
  5. ilk iş günü yaşanan histir. herkes yaptığı işte en iyi olduğunu belli eden bir eda ile dolanır durur.
  6. yorumları falan okuyorum da, misafirlikte demişler. işin ilk günü demişler.
    ben dünyada bulunmak hakkında direkt böyle düşünüyorum.
    kuz
  7. kendimi bildim bileli hissettiğim his.
  8. çoğu kez yaşadığım his. düğünler, mevlitler, asker eğlencesi, ama en çok hissettiğim zaman kız isteme işlemleri kuzen çağırıyor "gel yanımda ol" ulan sanki benim olmam veya olmamam bir şeyi değiştirecek haliyle davete icabet ediyorum.
    çok sıkıcı, bir odada sıkış, tıkış ter basıyor beni buhar olmak istiyorum hele o sürekli çevresinde dolanılan (havalar, piyasa vs.) bir türlü başlamayan muhabbetler.