-
herhalde kedi olmak isterdim, zaten şuanda da huy ve tip olarak kediye benziyorum bünye hiç yabancılık çekmezdi.. sinirlenince bi cırmırır sonra götümü dönüp giderdim. mutlu olunca böyle salak salak oraya buraya atlayıp zıplar koşturur spastik hareketler yapardım. biraz sevilince de uykum gelir hemenncik. -
köpek olurdum şöyle orta boyutta agresif ama fazla saldırgan olmayan. sevdiğim kişilere karşı salak sevimli böyle duygusal falan ama dışardan bakınca soğuk nemrut. böyle bakınca bi çekinirdi ters cins sevimsiz falan bulurlardı.
ya da hiç bişeye bulaşmayan üzülünce götünü herkese ve herşeye dönüp oturan panda olurdum. -
tabiki aslan olmak isterdim. ye, iç, seviş, yat daha ne olsun adamlar resmen mutluluğun formülünü bulmuş. -
kozasında mışıl mışıl uyuyan bir tırtıl ya da en yeşil otları yiyen ve en sarp kayalara tırmanan bir dağ keçisi. -
fare olmak isterdim, evlere girer bi kendimi gösterir kaçardım. tabi fare olunca bunları düşünemem ama olsun. -
portakal reçeli. mis gibi. oh! -
neden yeniden insan olmuyoruz/olamıyoruz?
ben yeniden insan olmak istiyorum..belki bir eskimo veya bir latin,belki amerikan yerlisi veya aborjin.. -
koala olmak isterdim. çok net bir şekilde hem de. günün büyük kısmında uyuyan, uyanık olduğu zamanda da yemek arayan bir hayvan. kimseye zararı yok. haliyle vicdanı da rahat bir şekilde yaşayıp gidiyor. sarılıyor ağaca uyuyor. oh. amerika ortadoğuya girmiş, yok ışid varmış falan umurlarında değil. en olunmayasıca canlılardan biri olduk şu dünyada.
bir yandan da öldükten onlarca yıl sonra dahi hatırlanmak isteyen biri olarak, yine insan olmak isterdim. tarihteki birkaç özel hayvan dışında pek hatırlananı yok sonuçta. bunu başarabilmek için insan olmak gerekir. egoyla da alakalı bir durum değil. yaptığım işlerin öylesine büyük şeyler olmasını istiyorum. koala olsaydım yapamazdım öyle şeyleri. -
su olurdum.
buhar olur bulut olurdum
yagmur olur denize karisirdim.
sonra yine bulut.
(bkz: su döngüsü) -
olmazdım. an geliyor insan sadece olmamak istiyor.