okurken nefesimin kesildiği, kendimi türlü umutsuzluk ve hüznün içinde bulduğum kitap. hayat bu kadar mı acı olur sevgili okuyucu? nasıl da katlanılmaz olur bazen.

"niçin, gün dediğimiz şey, bazen tahammül edemeyeceğimiz kadar uzar?"

her şey mi acı olur biz bir başımıza kalınca? "arzular ve ihtiraslar geçince, her şey zalim ve mütearrız yokluğun aynası oluyordu. yalnız bir yerde, hakiki sevgide onu yenebiliyorduk. fakat ne zamana kadar? - madem ki yaşamaktan vazgeçmiyorum.."

itiraf edeyim beni biraz sarstı bu kitap. iki gündür sayıklıyorum resmen. dün dayanamayıp vurdum rakının dibine. ama kitabı elime alınca tüm düşünceler hücum ediyor gene. bereket bitti yeniden okunmak üzere.