1992 yapımı film, general josip broz tito'nun etkisi altında geçen dönemi bir çocuğun tanıklığıyla anlatıyor. 1946 doğumlu yönetmen goran markovic'in çocukluk anılarından yansımalar içerdiğini söylemem şaşırtıcı olmaz sanırım. filmin çekimleri, yugoslavya’da iç savaşın ilk kıvılcımlarının çaktığı döneme denk gelmiş. miloseviç’e ve temsil ettiği şeylere en başından beri muhalif konumunu koruyan markovic, tito ve ben’i çektikten sonra, ülkesinin girdiği karanlık ve acılı günlerde artık yeniden film çekmemeye karar vermiş ve tiyatroya yönelmiş. kamerayı yeniden eline aldığında ise yurtdışında çalışmış.

son zamanlarda hayatı çocuk gözü ve duygularıyla anlatan filmler izledim bolca. hemen hiç birinden de pişman olmadım. çocukluk hiç de kolay zamanlar değil aslında. elbette güzel anılar ve anlar da var ama acılar, korkular, şiddet ve nefret de var. şimdi dönüp çocukluk yıllarıma baktığımda kendimi ne kadar da yalnız ve çaresiz hissettiğim, duygularımın ve düşüncelerimin neredeyse hiç kaale alınmadığı zamanları da hatırlıyorum sokaklarda sorumsuzca gezip, oynadığım zamanlarla birlikte. hepiniz zoran'da bir parçanızı göreceksiniz eminim.

izlemeye değer çok güzel bir film. sadece zoran için bile izlerdim. ötesinde dönemin sosyopolitik atmosferine de dair de çok şeyler bulabilirsiniz.