okuduğum ilk kitabı. ayrıca en sevdiğim kitabı. aslında bir romandan değil röportajdan oluşuyor. okurken kendimi satırlarında görüyorum her seferinde. hemen hemen aynı şeyleri yaşadığımızdan bu kitap başucu kitabıma dönüştü. bugün kendisiyle sohbet etme fırsatı yakaladığımda gözlerim boncuk boncuk doldu. bu kadar şeye nasıl katlanmışız dedi, daha çok gençsin umarım güzel bi hayat geçirirsin dedikten sonra yanından gözlerim dolu dolu gülümseyerek ayrıldım. kitaptan çok etkilendiğim sanki kendim yazmışım gibi benimsediğim bir kısmı paylaşmak istiyorum.
!---- spoiler ----!

eğer bana can verdikleri o güzel gece, geleceği yani onların aşklarına rağmen erkenden ölüme yazgılı olduklarını bilsem, bir yolunu bulup kaçar, var olmayı istemezdim. onları erken kaybetmenin bendeki en büyük yan etkisi hayatım boyunca sevdiklerimi kaybetme, terk edilme ve ansızın yalnız kalma korkusu oldu. bu kaygıyla çok sevdiğim insanları zamansız terk etmelere kalkıştım. terk edilmemek uğruna ölümcül ayrılıklara sürüklendim. kendi kendimi sürekli yıkıp onarmaya yazgılıymışım gibi davrandım. çok uzun zaman her şey acımsı, keder doluydu. hep biraz nevrotik, özgüven yoksunu kaldım ve her zaman sevildiğimden emin olmakta zorlanıp daha çok ve istediğim biçimde sevilmek için beni sevenleri hırpaladım...

!---- spoiler ----!