-
- okudum
- okuyorum
- okumak istiyorum
-
youreads puanı (9.00)
"1982 nobel edebiyat ödülü'nü 'gabriel garcia marquez'e veren isveç bilimler akademisi, bu ödülün gerekçesinin şöyle açıklıyordu: 'gerçekle gerçeküstünü, bir anakaranın yaşamını ve çelişkilerini zengin bir hayal dünyasında birleştiren roman ve çelişkilerinden dolayı bu ödül gabriel garcia marquez'e verilmiştir.'"
(arka kapak)
-
gabo'dan okuduğum ilk kitap. o kadar bağladı ki kendine devamında neredeyse tüm gabo kitaplarını okudum. en sevdiğim yazarlar listesinde ilk sıraya yerleştirdim. konuya gelecek olursam;
- aslında hikaye akışı çok yoğun değil gibi gözüküyor, cenazenin başında bekleyen insanlar; bekliyorlar çok da bir şey yapmıyorlar. ama alttan alta anlatılan hikayeler asıl öyküyü yüceltiyor, taçlandırıyor ve oldukça tatlandırıyor.
- en çok beğendiğim tarafı olayın farklı yaşlarda, farklı bakış açılarına sahip 3 kişi ve özellikle çocuk gözünden anlatılması oldu. üçünün de düşüncelerini - vicdan seslerini ve belki bir nebze iç hesaplaşmalarını birinci ağızdan dinliyoruz.
- anlatıcı karakter (aslında çok da farketmeden) değiştiğinde anlatım da değişiyor; yani aslında hepsi kendi konuşma tarzında konuşuyor.
bu yönüne bayıldım.
özetle; özellikle gabo'ya nereden başlayacağını düşünenler için önerdiğim ilk kitap. -
latin amerika’nın dünyada en çok tanınan yazarı muhtemelen marquez. edebiyat hayatına macondo köyünü kurarak başlıyor. macondo marquez’in edebiyatını belirleyen bir yer oluyor. bu köyü ortadan kaldırması büyük bir hataydı bana kalırsa ama daha sonra irdeleyeceğim bir durum bu. macondo’ya bu kitapla adım atıyoruz. bir cenazenin kaldırılması konusu. köyde aforoz edilen birinin. muz şirketi gidiyor bir yandan. fırtınasının politik olduğu kesin bir kitap. küçük bir hikayesi olsa da epey etkileyici bir kitap. okuyunca bıraktığı tat muazzamdı. daha büyük bir hikaye bu kadar sinmeyebilirdi.