ing: life imitates art.

ilk olarak lana del rey'in gods and monsters şarkısında kulağıma çalınan bu cümle kafamın içinde birkaç tur dönmeye başlayınca peşine düştüm. bende uyandırdığı ilk anlam "yaşam mükemmel değildir ve ancak sanat onu mükemmel hale getirebilir" gibi bir şey oldu.

oscar wilde bu fikri "the decay of lying" adlı denemesinde açıklamış. ( şuradan online olarak okunabilir.) diyalog şeklinde yazılan denemedeki ana fikirler şu şekilde:
doğa kusursuz değildir, sanat yalnızca kendisini açığa vurur ve yaşam sanatı sanatın yaşamı ettiğinden daha fazla taklit eder.
velhasıl hala sanatın yaşamı taklit ettiği daha kolay kabul edilebilir ve kulağa daha mantıklı gelen bir fikir gibi gelse ve denemede kesinlikle katılmadığım yerler olsa da (örneğin vivian doğanın kusurlu oluşunu şöyle açıklıyor: "ama doğa çok rahatsız. çimler çok sert, yumru yumru ve nemli üstelik korkunç siyah böceklerle dolu.") bunun da üstüne kafa yorulası bir görüş olduğunu ve modern/soyut sanatın temelinde yatan fikirlerden biri olduğunu düşünüyorum.