1. küçük çocukların hakkına girmektir,ayıptır. her şeyin bir zamanı var.
  2. yeğenimi parka götürünce bazen biniyorum. binmekte değil, o oynarken salıncaklardan belirli bir tanesine oturup onu izliyorum. o salıncak zaten çocuklara uygun değil, yetişkinler biniyor hep.

    bir de sigara yakıyorum. pimpirikli anneler bana bakarak homurdanıyorlar.
  3. gece saat 11 civari.odamin penceresi parka bakıyor.bir gülüşmeler bir sesler.yaz aksamıydı,sanırım.bir bakayim dedim camdan hehe bir tane tonbili teyze salincakta uçarak sallanıyor.öyle böyle değil ama o sallandıkca böyle salincak keskül titremesi gibi oluyor.

    bu gidisle uzaya fırlayacaktı.pek bi mutluydu teyze ^^

    yası bası olmaz boyle seylerin mutlu oluyorsa istiyorsa biner kimene :)
  4. evimin yanındaki büyük parkta özellikle kış sabahları yapıyorum ben bunu. önce kırağı tutmuş oturağı temizliyorum sonra takıyorum kulaklığı... başım dönene kadar sallanıyorum. antideprasan gibi bir şey benim için...

    bir seferinde kardeşimle sağanak yağmur altında sallanmıştık, onun tadı da hala dimağımdadır...

    not: ben bu girdiyi niye bir yıl bekletmişim insan gerçekten hayret ediyor...
  5. kıçım salıncağa sığarsa yapmaktan asla çekinmeyeceğim eylem
  6. salıncağın yaşla bi alakası yokki :)) nerde görsem binerim. 100 yaşınada gelsem yine salıncak severim
  7. salıncağa binmenin çocuk olmanın yaşı başı mı varmış kim uyduruyor böyle şeyleri bilmem, herkes içindeki çocuğa sahip çıksın da kendisiyle onu büyütmesin lütfen bi yanımız da şen şakrak kalsın
  8. kesinlikle yetmiş yaşıma gelsem de vazgeçemeyeceğim eylem hele popomu sığdıracak bir tahta salıncak bulduysam..
    yyz
  9. 35 yaşındayım ve 1528 yaşında da olsam yine binerim.
    salıncağın yaş sınırı olmamalıdır.