künhüne varamazsın acıların
söylenmemiş şiirlerde gizlenirsin
boğazına düğümlenir hıçkırıklar
bir masal yıldızı gibi apansız sönersin

sessizliğin çoğaldığı mezarlıklar
sararmış yapraklarıyla her geçen gün
hoyrat güz rüzgarlarında kaybolan gençliğimizdir biraz
dudaklarda alışılmadık bir hüzün

solar albümlerde fotoğraflarımız
kırılır içimizde yüzlerce ayna
camii avlularında yorgun ihtiyarlar
bırakırlar kendilerini akıp giden zamana

kimbilir kaç kez geçtiğimiz
sokaklar bile şimdi bize yabancıdır
çocukluk derken bitti gençliğimiz
ölümün bir adı da yalnızlıktır.