-
youreads puanı (8.25)
-
cem karaca'nın, i. selim^:yavuz^'un ve şah ismail^:hatayi^'in sözlerinden oluşturduğu şarkısı. bestedeki geçişlerde bile iki farklı, hatta bambaşka insanın sözleri olduğu ortada. padişah'ın sözlerinde biraz daha durağan besteyle aşk sözleri okunurken, şah mat'ın sözlerinde bir anda hareketlenen ve deyişlerde yakalayabileceğimiz o iç coşkuyla karşımıza bambaşka bir bölüm çıkar.
sözlere gelirsek:
şirler bile pençe-i kahrımda olurken lerzan
beni bir gözleri ahuya zebun ettin felek
kırklar meydanına vardım
gel beri ey can dediler
izzet ile selam verdim
gir işte meydan dediler
kırklar bir yerde durdular
otur deyi yer verdiler
meydana sofra kurdular
lokmamıza ban dediler
şirler bile pençe-i kahrımda olurken lerzan
beni bir gözleri ahuya zebun ettin felek
düşme dünya minnetine
talip ol hak hazretine
ab-ı kevser şerbetine
parmağını ban dediler
gördüğünü gözün ile
beyan etme sözün ile
neden sonra bizim ile
olursun mihman dediler
şirler bile pençe-i kahrımda olurken lerzan
beni bir gözleri ahuya zebun ettin felek
şah hatayi konmuş burda
tazece uğramış derde
mürşitten açılır perde
gör şimdi ey can dediler -
şah ismailin bir ton söz okurken yavuz'un bir iki dize okuması ve bunu tekrarlaması akıllara hülya avşar ve ceza'nın atışmasını getirmiştir.