-
seni bir yaz gününe benzetmek mi, ne gezer?
çok daha güzelsin sen, çok daha cana yakın:
taze tomurcukları sert rüzgarlar örseler,
kısacıktır süresi yeryüzünde bir yazın:
işıldar göğün gözü, yakacak kadar sıcak,
ve sık sık kararır da yaldız düşer yüzünden;
her güzel, güzellikten ergeç yoksun kalacak
kader ya da varlığın bozulması yüzünden;
ama hiç solmayacak sendeki ölümsüz yaz,
güzelliğin yitmez ki, asla olmaz ki hurda;
gölgesindesin diye ecel caka satamaz
sen çağları aşarken bu ölmez satırlarda:
insanlar nefes alsın, gözler görsün, elverir,
yaşadıkça şiirim, sana da hayat verir.
shakespeare'in sevdiği adamı(ilk 126 sonesini adadığı düşünülen ''fair youth'' diyede bilinir) ölümsüz yaptığı en güzel sonelerinden biri. -
shall i compare thee to a summer’s day?
thou art more lovely and more temperate.
rough winds do shake the darling buds of may,
and summer’s lease hath all too short a date.
sometime too hot the eye of heaven shines,
and often is his gold complexion dimmed;
and every fair from fair sometime declines,
by chance or nature’s changing course untrimmed.
but thy eternal summer shall not fade,
nor lose possession of that fair thou ow’st,
nor shall death brag thou wand’rest in his shade,
when in eternal lines to time thou grow’st.
so long as men can breathe or eyes can see,
so long lives this, and this gives life to thee.