özellikle atatürk'ün o dönemki politikacılarla olan diyalogları epey enteresan, tam da "atatürk gelse neler olurdu" sorusunun cevabı olabilecek kurgular. yalnız baykal, altan öymen ve devlet bahçeli'nin atatürk'ün fırçalamalarından daha hafif kurtulmasına şaşırdım. sanırım yazar, "oyları birleştirilecek" iki adres olarak gösterilen iki partinin liderlerini çok fazla rencide etmek istememiş.

not: biri eksik, hapiste olduğu için.