denizler’in kendi infazlarına nasıl yaklaştığını görmek ve devrimcilere bıraktıkları kalıtı kavramak açısından halit çelenk’in tanıklıkları çok değerlidir. meclis onayladıktan sonra görüşmeye gittiğinde konuya bakışlarını şöyle ifade ederler: ortada hukuki bir mesele yoktur. siyasi durum gereği infazlar yapılacaktır. korkmadıklarını, endişe duymadıklarını belirtirler. 3 istekleri vardır: ilki, taylan özgür’ün yanına gömülmek. ikincisi, halit çelenk’in infazlarda bulunması ve olası yanlış anlatımların, çarpıtmaların önüne geçilmesi. son olarak, nihat erim’in af dileme ve pişmanlık belirtme çağrısını reddederler. yurdumuzun ve halkımızın yararına bir mücadeleye giriştik. pişman değiliz. ailelerimiz de bizim için kimseden af dilemesin, bizi küçük düşürmesin. derler.

denizler’in yaşarken görmediği hoşgörüye öldükten sonra mazhar olmalarını, bir pop ikonuna dönüştürülmelerini, etraflarında naif bir romantizm yaratılmasını reddetmeliyiz. onlar yanlış yollara sapmış iyi aile çocukları, heveskar gençler, don kişotlar filan değildiler, şövalye düşlerinin peşinde ölmediler. bir halk gülmüyorsa gülemeyeceklerini bildikleri için öldüler. kimle ne için dövüştüklerinin, bu işlerin gücü gücü yetene olduğunun gayet farkındaydılar. emperyalizme ve gericiliğe karşı ellerine ne geçtiyse onunla mücadele ettiler, ne kadar yapabildilerse o kadar yaptılar. ölüme koşmadılar, ölene kadar dövüştüler. oturup kalkmaları, konuşup gülmeleri, hataları ve sevaplarıyla bu toprağa benzeyen bir devrimci miras yarattılar. kıymetini bilelim.