edip cansever'in "yerçekimli karanfil" kitabından yaşamı sorgulatan güzel bir şiiri.

aaaa

bir süleyman gördüm hiçbir yanı kımıldamıyor
oturmuş bir iskemleye
pek de oturmuşluğu yok iskemle ayaksız
o nasıl şey, bu adam soyut mu ne
baksan bir ilgisi var elleriyle
uzamış uzamış uzamış doğrusu elleri
sevmeye domuzlanıyor gittikçe
konuştum konuşmuyor
dürttüm dürtülmüyor
kızdım, bir bıçak salladım karnına
aaaa!
yok yahu bana mısın demiyor

şaşırdım, yokladım kendimi iyice
bir çağ mı değiştik sabah sabah ne
artık ölüm insanlardan olmuyor.