affetmek



  1. bu konuda karıştırılan çok şey var bence.
    öncelikle haberimiz olmayan şeyler bize itiraf edilip af dilenir taramızdan. "sana dürüst olacağım" arkasına sığınılır. o dürüstlük değil tatlım gelmeyin bu oyunlara. o ya vicdandır ya da yenilen bok bi şekilde sizin kulağınıza geleceği için "bari benden duysun" çakallığıdır.
    biri kuyruğunu kıstırıp karşında itirafları sıraladı diye affedilmeyi hak etmez. hatta affetmeyin sürünsün pislik.
    ha illaki affedeceksen tamam affet. bak asıl burada çok karışıyor ortalık. birini affetmiş olmamız yine hayatımızda yeri olacağı anlamına gelmiyor ki. birini affetmekle yine onunla görüşmeye devam etmek aynı şey değil. affedip de görüşmeyi kestiğim kişiler var. azad ettim onları ehehe.
    ee sonra n'oluyo? affedilen kişinin eline bi şey geçmiyor. ee affedilmek istiyodun noldu? yok yetmez onun istediği affedilmek değilmiş demek ki. e neymiş? onun yediği boklar yanına kar kalsınmış. seninle arasındaki ilişki her neyse ona devam etsinmiş. hem de gördüğü değer hiç eksilmeden.
    ama abartma affettik işte olaysız dağılalım.
    yok bencillik bunu gerektirir. ben hem seni üzerim hem de üzülmeye dayanamam o yüzden affet.
    e tamam affettim git.
    hayır daha çok affet. gitmeli olmayandan.
    anlatamıyorum :((
    parov
  2. benim için affetmek hem çok kolay hem de çok zor.

    aslında bir gülüş, bir sarılış, bir çift tatlı söz gönlümü almaya yeter. kızgınlığım kalmaz kırgınlığımın belki izi kalır ama zamanla silinir o da.

    bazen affedemediğim zamanlar da oluyor ne kadar istesem de yapamadığım durumlar. bir daha asla görüşmeyeceğim bir insan mesela. ne yüzünü göreceğim ne sesini duyacağım. yok işte hayatımda. niye affedip zihnimden de silemiyorum anlamıyorum. umrunda bile değil belki benim onu affedip affetmemem. belki çoktan unuttu aklına bile gelmiyorum. affedersem kendime saygım azalır diye korkuyorum galiba içten içe. ruhen yakasını bırakmıyorum o insanın. aslında kendimin. niye bunu kendime yapıyorum hiç bilmiyorum.
  3. çocukken her akşam yatmadan önce ve aklıma geldiği her an tanrı'ya bana bir bisiklet vermesi için dua ederdim. bir gün tanrı'nın çalışma tarzının bu olmadığını anladım. ertesi gün gittim kendime yeni bir bisiklet çaldım ve her akşam yatmadan önce tanrı'ya günahlarımı affetmesi için dua ettim. al copone.

    allahım bence çalışma sistemi, af konusunda ,tam olarak böyle.
  4. insan olan affetmez, mazur görür.
  5. kendimize zarar verircesine başaramadığımız eylem.

    özellikle psikolojik sıkıntılara yatkın bireyler ufacık bir kırılma yaşasa bunun altında eziliyor. bazılarımız hayata karşı dik duramıyor, daha da fenası kendine acıma sarmalına giriyor. ben de bunlardan biriyim. "affetmek" serbest bırakmaktır aslında, hata yapan kişiyle yolları ayırmanıza engel olmaz, sadece onun yaptığı hataya sürekli aklınızın bir kısmını harcamayı bırakırsınız.
  6. anlamsız insan davranışı.
  7. belki de affetmeniz değil kabullenmeniz, kanıksamanız bekleniyordur. hemen havalara girmeyin.