anne ve babayı kaybetme korkusunda istemsizce tercih edilen taraf



  1. zihin içinde sessiz sedasız seçilen taraftır.
    bireyin çocukluğunun ebeveynleri ile ilişkileri açısından sağlıklı olup olmadığı seçiminde birincil kriter olur. böylesi bir seçim her ne kadar kendi içinde olsa da ve saçma gelse de kişinin kafasında bir taraf bulunur. belki de kendisidir, kimbilir.
  2. anlaşma ve uyumla belki sonuçlar değişir ama bu seçime istemsizce bile olsa gidilmez, giden insanın da ciddi anlamda önemsenecek nedenleri vardır zaten. önemli olan kaybettikten sonrası değil kaybetmeden öncesi değerini bilmek olmalıdır.
  4. yorum yazmaya bile değmeyecek bir başlık. bunu bile yazmayacaktım ama tepkimi göstermek istedim. anne baba ayrımı yapacak yaşı geçmediniz mi? çocukken sorulan sorular orda kalmalı. geleceğe taşımayın.
    (bkz: saçma başlıklarda bugün)
  5. yaşla veya zekâyla aşağılanmasını gerektirecek kadar alakası olmadığını düşündüğüm başlık.

    açık konuşmak gerekirse bazen bende dahil bütün ailemin öldüğünü düşünüyorum istemsiz. çok bencilce biliyorum ama göreceğimiz pek birşey olduğunu sanmıyorum. bir istatistik vardı ve şöyleydi sanırım; mutasyonların %90 küsürü zararlıdır. yaşamı da buna benzetiyorum. geçen her gün %90 oranında size daha fazla acı ve sıkıntı getirecektir. arada bir teselli ikramiyesi aldığı da oluyor şanslı olanların. ama zaten çirkin bir yaşamı daha çirkin bir hale sokmak için kıçını yırtan milyarlarca insan olunca ne geleceğe merak, ne heves nede sizi bekleyen güzel günlere dair inancınız kalıyor.