asperger sendromu ya da asperger bozukluğu, sosyal etkileşimde zorluklar ve sınırlı, stereotipik ilgi ve etkinliklerle tanımlanan otistik spektrum bozukluklarından (osb) biridir. as diğer osb’lerden dil ve bilişsel gelişimde genel bir gecikme olmamasıyla ayrılır. her ne kadar standart tanı ölçütleri arasında belirtilmemişse de motor sakarlık ve atipik dil kullanımına sıklıkla rastlanır.
asperger sendromunun adı avusturyalı çocuk doktoru hans asperger’den gelmektedir. asperger, 1944 yılında "otistik piskopati" olarak tanımlamıştır. araştırmalar asperger sendromunun her ne kadar genetik kökenli olduğunu desteklese ve beyin görüntüleme teknikleri beynin özel bölgelerinde yapısal ve işlevsel farklılıklar tespit etmiş olsa da kesin nedeni bilinmemektedir.
sendrom bir yandan nöropsikiyatrik bir bozukluk olarak addedilirken bir yandan da pek çok üstün bilişsel ve karakter özelliği barındıran bireylerde örneğin;albert einstein, ludwig van beethoven, vincent van gogh, isaac newton ve wittgenstein'da bu bozukluğun bulunduğu sanılmaktadır.

empati eksikliği ,uygun olmayan tek yönlü iletişim,arkadaşlık kurma becerisinde eksiklik ya da tamamen yoksunluk,tekrar edici konuşma,sözle olmayan iletişim ,belli konulara karşı aşırı ilgi,duruş bozukluğu ve sakar hareketler sergileme,çoğunlukla normal ya da üstün zekaya sahip olma özellikleri sergilerler.

asperger sendromunun karakteristik özellikleri:
• asperger sendromu olan insanlar sosyal olabilmek için çabalar ama başaramaz.
• yüz ifadeleri gibi sözel olmayan sinyalleri anlamakta güçlük çekerler.
• tek düze, hızlı, duygudan yoksun konuşurlar.
• sözcüklerin mecazi anlamlarını anlamakta güçlük çekerler.
• hayal gücü eksikliği vardır. soyut düşünmede zorlanırlar.
• sakarlık, asperger sendromu olanlarda belirli bir özellik olarak dikkat çeker.
• bisiklet sürmek gibi koordinasyon gerektiren becerilerde zorluk yaşarlar.
asperger sendromu için tek bir tedavi yoktur. tedavinin ana yöntemi davranışsal terapidir ve zayıf iletişim becerileri, takıntılı ya da yineleyici rutinler ve sakarlık gibi özel bozukluklar üzerine yoğunlaşır. asperger bireylerin büyük çoğunluğu farklılıklarıyla başa çıkmayı öğrenebilmektedir ama bağımsız bir yaşam sürebilmeleri için sürekli moral desteğe ve teşviğe ihtiyaçları olabilir. günümüzde daha çok araştırmacılar ve asperger sendromlu kişiler, iyileştirilmesi gereken bir hastalık ve normalden bir sapma olduğuna dair görüşlerden uzaklaşıp, bunun bir farklılık olduğu görüşüne yakınlaşılmasını sağlamışlardır.