-
- okudum
- okuyorum
- okumak istiyorum
-
youreads puanı (7.39)
diyebilirsin ki, bir insanı, fotoğraflarından ve hakkındaki haberlerden ne kadar tanıyabilirsin? haklısın. belki de çok az... o zaman şöyle demeliyim: seni az tanıyorum... az...sen de fark ettin mi? az dediğin, küçücük bir kelime. sadece a ve z. sadece iki harf. ama aralarında koca bir alfabe var. o alfabeyle yazılmış onbinlerce kelime ve yüzbinlerce cümle var. sana söylemek isteyip de yazamadığım sözler bile o iki harfin arasında.biri başlangıç, diğeri son. ama sanki birbirleri için yaratılmışlar.yan yana gelip de birlikte okunmak için. aralarındaki her harfi teker teker aşıp birbirlerine kavuşmuş gibiler. senin ve benim gibi...(tanıtım bülteninden) (kitap bilgileri idefix'den alınmıştır.)
-
hakan gunday'in okudugum ilk kitabiydi. su yorumda bahsedilene katilmiyorum, cunku beni gayet de bir hakan gunday hayrani yapti (buradan lord of the nicks'e ozel tesekkurlerimi sunuyorum ;)).
kitabin ilk bolumu ciddi sekilde cok surukleyiciydi, yolda yururken, arabada (yolcu koltugunda tabiki ;)), yemek yaparken bile okuyarak devam etmemi sagladi. tabi ben yine bir kitabi okumadan hakkinda hicbir yorum ve tanitim yazisi okumadigimdan ilk hikaye bitip de ikinci hikaye baslayinca bir sasirdim, afalladim diyebilirim. ikinci hikayede de nedense hep hadi ilk hikayedeki heyecan gerilim ne zaman gelecek diye de cok bekledim dogrusu. yine de bu kitabi begenmeme degil ama ikinci hikayede biraz yavaslamama sebep oldu diyebilirim.