Tarih boyunca Orta Asya ve Yakın Doğu kültür çevrelerinde bağdaş kurup oturan insan figürlerine sıkça rastlanmaktadır. Bunlar arasında iki yanında birer figürün yer aldığı bağdaş kurup oturan hükümdar şeması özel bir yer tutar. Bu şema, Türkler’in Şamanist, Budist, Maniheist inançları benimsedikleri dönemlerden başlayarak, İslam kültürüyle karşılaşıp bu dini benimsemelerinden sonra da süregelmiştir. Özellikle bu oturuş biçiminin benimsenmesinde akla gelen ilk olasılık, Orta Asya göçer yaşam biçiminin doğal bir sonucu olduğudur.

Çeşitli yazılı kaynaklarda bağdaş kurarak oturmak, saygın bir konuma işaret eder. Ayrıca Göktürkler’e, Uygurlar’a ve Selçuklular’a ait minyatür, çini vb. görsel malzemede de bu şemanın simgesel bir anlam içerdiği görülür.

ayrıntılar için

sözün özü bağdaş kurmak, yer sofrasında yemek yemek araplaşma değildir. bu argümanla araplaştığımızı savunanlar kızılderelileride araplaşma ile suçlayabilirler.