1. parodoksik biçimde çoğu kez bencilce arzuların sonucudur. bu kişilerin kendi içsel yaamında, şehitlik kompleksi, herkes tarafından onaylanması gerektiğine yönelik narsistik idealler, iyi olmanın ona sağladığına inandığı nevrotik hak talepleri, insanların bencilliği tarafından haksızlığa uğradığı düşüncesinden kaynaklanan haklı sayılan yoğun öfke vb. birçok içsel süreç bulunabilir.
  2. başkaları için yaşamak... kulağa sanki hayatını heba etmek, zamanını harcamak gibi geliyor değil mi. başkaları için yaşama, istediğini yap, insan bir kere geliyor dünyaya... evet insan bir kere geliyor dünyaya ve şarkıda geçtiği gibi yaşamak dediğin üç beş kısa mutlu andan ibaret. mutluluk yaşadığın değil, hatırladığın bir şey.

    fotoğraflara bakıyordum geçen. geçen yaz tatilinde beraber olduğum arkadaş grubuyla paylaştığımız anıların fotoğrafları. sadece özlemle anıyorum, o günleri, o zamanlar bunu hissedememiş olsam da.

    birileriyle yakınlaşmanın en güzel yolu bir şeyler paylaşmak, geri dönüp baktığında mutlu anılar edinmenin en güzel yolu da kahkahaları paylaşmak.

    şu ana kadarki yaşamda kendimi mutlu saydığım zamanlara dönüyorum da bana bu duyguyu en derinden yaşatan ne sınavlardan alınmış iyi sonuçlar, ne de kazanılmış diğer bireysel başarılar. çünkü şimdi fark ediyorum da herbiri başkalarıyla bunu kutlamak içindi ve bu anların en güzelleri de egomuzu bir yerlere bırakıp başkası ne der umursamadan diğerlerini sevdiğimizi gösterdiğimiz o alkollü anlarda gerçekleşti.

    intiharı düşünmesek de ihtimalinde aklımıza gelen şey sevdiklerimizin ne hissedeceği değil mi. o zaman nesi kötü başkalarıyla yaşamanın, başkaları için yaşamanın. hissetmediğin ana yaşamak mı denir.
  3. kesinlikle yapmayın diyeceğim eylem...
    herkesten, her şeyden önce kendiniz için yaşamalısınız...
  4. kendine ihanettir.