başkasının karısı - fyodor mihailoviç dostoyevski

bütün yapıtlarının ana eksenini oluşturan ruhsal çözümleme, bu eserinde de başarıyla işlenmiştir.

!---- spoiler ----!

kitap iki hikayeden oluşuyor. ilk hikayenin özellikle ilk 30-40 sayfası konsantrasyon ve sabır gerektiriyor, diyaloglar çok anlamsız ve karışık geliyor. bunda belki çevirinin de etkisi olabilir, bilemiyorum, ama okurken çok sıkıldığımı ve ivan andreyeviç denen adama uyuz olduğumu itiraf etmeliyim. ikinci öyķü, çok daha akıcı, ama çok etkilendiğimi söyleyemeyeceğim. sıradan bir öyküydü.

ivan andreyeviç adli karakter, şu ana kadar okuduğum kitaplardaki en yalaka, en karaktersiz kişiydi. adamın kısķançlığının başına getirdikleri üzerinde duruluyor, ama inanın hikayede olan olaylar kıskançlık kısmını aklıma bile getirmedi. bi kere adamın ne dediği anlaşılmıyor. laf kalabalığıyla, yalakalıkla köpeğini öldürdüğü ailenin evinden güle oynaya ayrılmış olması beni çok gıcık etti. nefret ettim adamdan. ailenin gerizekalı olması da ayrı mesele tabi, ama böyle bi karakterin o durumdan sıyrılması okuyucuyu sinir ediyor. ayrıca diyaloglardaki gereksiz lafları kitabin sürükleyiciliğine büyük darbe vuruyor, zira kitabın yarısında bırakma noktasına geldim ama sonlara doğru biraz açıldı neyse ki.

!---- spoiler ----!

kafkaesk bir öykü, belki de onun gibi bir şey. kafka ile dostoyevski bir araya gelse ve bir öykü yazsalar böyle bir şey çıkardı herhalde diye düşünüyorum.

anakroninin de dibine vurdum çok şükür.