ilenç. işte beni bu selenli harfiyle hiç bırakmıcek olan ilenç,
gittiğim her yere götürdüğüm, gittiğim görünmeyen köpeğim
ilenç. -kim benimle arkadaşlık edebilir? kim? o keşiş'in
kanını taşıdığım söyleniyor ve durulmaz bir çalkantıyla
oradan oraya koşuyorum yalınayak ve küçücük çenemde
büyük bir ben, kapalı güzelliğimle tanıyorum hala. lekesi
gibi u.

çiçek. çiçek satıcılığıyla başlamışım serüvenlerime. iplere
dizili çiçekler ve çocuklar, gül kurusu. ama nasıl da
büyülüymüşüm o zamanlar, bir pericik yüzünden
bakılamazmış. boş arsaları vardır yaz gecelerinde hafifsi
malta hummalarının. kış gecelerinde de sonsuz beberuhili
sanrıların harabeleri. sonra taştan geçit. elli yaşlarında bir
cadının çekmecesinde yaşıyorum, çivilenmiş. -gerçekten,
yaşıyor muyum acaba? mevsimin ne olduğu bilinmiyor ve ben pek üşüyorum. gibi u.

.. çiçek satıcılarının o sürgününde kudüs'e gitmiş, çalar
saat'e yerleşmiştim.. bunları anmak, anmak bile istemiyorum
ki.. bitivermişti hemencecik, biriktirdiğim paralar çiçek
karşılığı.. bunca uzak izmir'ler rehnedildim ben burada. bu
bir fotoğrafın arabı olsun benden, eline geçecek mi bir gün?
ibranca öğrenimi yaparken bir boliçede görünmeyen
köpeğimle çektirdiğim. issız ve korkunç. yapraklarını
dökmüş ulu bir ağacın altında bir kanepeye incelikli ilişmiş
olarak. -yazıklandığımdan değil.
geçmicek diyedir kaygılanıyorum. u.