asıl adı abdülkadir pirhasan olan yazarın vedat türkali takma adıyla yazdığı ilk romanı esasen 60 darbesi öncesi türkiye'deki siyasi durumu anlatmaktadır. uzun yıllar komünist ideolojiyi savunmuştur ve tkp’nin eski üyelerindendir türkali. belki de bu yüzden bana hep kendisiyle hesaplaşmış gibi gelmiştir bu kitabı yazarken. türkiye'de sol camianın esaslı problemlerinden biri parti, örgüt üyeleri arası yaşanan güvensizlik ve kuşkuyken, bu durumun bir insanın hayatına nasıl mal olabileceğini anlatmak da sanırım, senelerce bu yolun yolcusu olmuş bu nev-i şahsına münasır yazara düşer. sol geleneğin zamanında buyurduğu, sert, aşktan uzak, devrimle gülecek olan sosyalist tiplemesinin iç dünyasını açar romanda. sosyalistler isyan eder, işkence görür, tehdit edilir, tehdit savurur ve aşık olur, zaaflarına yenik düşer, şüphelenir, korkar, kaçar; lafın kısası insandırlar.
dönem romanı olmasının yanı sıra politik paranoyanın kişilerin zihnine ve diline nasıl işlediğini öyle güzel anlatır ki psikoloji romanı olarak da okunabilir ki bence zaten defalarca okunasıdır.