edit: bir başlık başa olayı daha (;
bu gidişle asla ikinci yorumu yazmayacağım, başlığı açan gidince bana kalıyor.
şimdi bu yorumu da okuyup, ne örneği verilmiş ki demeyin. uzun bir yorum vardı buralarda, örnekli falan. sizin yaşınız yetmez hatırlamaya (;
birbirimize gülümsemediğimizi anlatan bir yazı düşünün ondan sonra bu yorumu okuyun (;


örnek olarak sayılanların neredeyse hepsini yapıyorum. sonuç; deliymişim gibi bakıyorlar.

yolda yürürken yerleri süpüren belediye işçisine de, avmlerde masaların üstünü temizleyen çalışanlara da, çalışırken gördüğüm herkese kolay gelsin diyorum. ya üzerlerine alınmıyorlar ya da etraflarına bakıyorlar, kime dedim diye.

asansöre binince günaydın diyorum, uçakta yanımda oturan yolcuya iyi yolculuklar diyorum. ısrarla demeye devam ediyorum.
konuşmasam bile mutlaka gülümsüyorum. kendi sosyal deneyim sonucu şunu söyleyebilirim; toplumumuz buna henüz hazır değil...
ama olsun, ben yapmaya devam ediyorum. bir yılın sonunda komşularımdan birine günaydın, iyi akşamlar demeyi öğrettim.
çok zor değil, tavsiye ediyorum siz de yapın. kaybedecek birşey yok ve herkes yaparsa daha güzel olmaz mı?