uyku üzerine olan kısmı şahsımı oldukça etkilemiş kitap. daha önce düşünülmemiş konularda düşünmeye zorluyor okuyanı. bunu da öyle size evrenin sırrını altın tepside verir gibi değil, sanki bilerek ve isteyerek dolambaçlı metaforlar ve olay zincirleri şeklinde vererek yapıyor. her sayfayı en azından 2 defa, paragrafları ise duruma göre 2-3 defa okumak gerekebiliyor. sanırım biraz erken okuduğum için de tekrardan okumam gerekecek.

üstinsana giden yolu göremeyen, bununla uğraşmayan insanlara eleştiriler de barındırıyor. "dünyada en iyi şeyler bile bir göstereni olmazsa değersizdir. işte halk bu şovmenlere büyük adam der. halk pek anlamaz bu iyi şeylerden ama büyük şeylerin şovmenlerinden hoşlanır"(*:pazar yerindeki sinekler üzerine) kısmında da görüldüğü gibi. nietzsche insanı aşılması gereken bir eşik olarak görüyor. eşiği aşabilen kişilere de üstinsan diyor. üstinsana giden yolda bizlere yol gösterici olması için de bu kitabı yazıyor.

!---- spoiler ----!

uyku ile alakalı olan kısımda, zerdüşt uyku konusunda ün yapmış bir bilgeyi dinlemektedir.

bilge, iyi uykunun kıymetli bir şey olduğunu ve onun bir erdem göstergesi olduğunu söyler. iyi bir uyku için tüm gün uyanık kalmak gerekir. nasıl açken beden rahatsızlık duyup uyurken zorluk çıkarıyorsa, ruh da aç kaldığında uykuda öyle huzursuzluk çıkarır der. uyanıkken kötü şeyler yapan insanın ruhu iyiliğe aç kalır ve bu onu uykusundan alıkoyar der. iyi uyuyabilen insanın ruhu toktur der.

bunun üzerine zerdüşt; ne mutlu o gözlerinden uyku akanlara! çünkü neredeyse dalacaklar uykuya, der.

!---- spoiler ----!