hepimiz ölecek yaştayız dedirten şiir.

bugün oturdum ölümü düşündüm,
kirli, acı bir su gibi yürüdü içimde;
dokunduğum, gördüğüm her şeye sindi
ürperdim, korktum ve biraz şaşırdım.
bugün oturdum ölümü düşündüm,
yağmur altında ya da karanlıkta
bir başıma kalmış gibi.
sevgilim böylesine alımlıyken,
güz kuşlarının güneye doğru akıp gideceği yol
iyice belirmişken gökyüzünde
onarırken, sararken hayat
çocukların incinmiş gülüşlerini;
artık her park yeri bir apartman inşaatı
her sokak bir otomobil nehriyse de.
bugün oturdum ölümü düşündüm,
soğuk camlara dayayarak yüzümü
kuşağımın acısını, kefenlenen gençliğimizi
yaşayan ya da artık yaşamayan dostları.
bugün oturdum ölümü düşündüm,
örterek yüreğime kara bir tülü.
bugün oturdum ölümü düşündüm,
kapkara bir gece penceremi dalarken
öleceğini bile bile karşı koymanın onurunu;
yiğitliğin, özverinin, sevginin
arkadaşlarımın yüreklerinden çıkan öz suyunu.
bugün oturdum ölümü düşündüm,
bir darağacında ya da yolda yürürken,
bugün oturdum ölümü düşündüm,
yirmi yaşında ve hayat bu kadar güzelken.