catullus'un lesbia'sına yazdığı tutkulu şiir. sizi bilmem efendim, ben gördüm mü yüzlerce binlerce yıl evvelden insani bir şeyler, daha çok etkilenirim. catullus'un aşk şiirinin de böyle bir etkisi var üzerimde. küçük, muttarid, muhteriz öpücükler gözümde canlanıyor catullus'un şımarık basiationes'i ile.

vivamus, mea lesbia, atque amemus,
rumoresque senum severiorum
omnes unius aestimemus assis!
soles occidere et redire possunt;
nobis, cum semel occidit brevis lux,
nox est perpetua una dormienda.
da mi basia mille, deinde centum,
dein mille altera, dein secunda centum,
deinde usque altera mille, deinde centum;
dein, cum milia multa fecerimus,
conturbabimus illa, ne sciamus,
aut ne quis malus invidere possit
cum tantum sciat esse basiorum.

nacizane çevirim:
yaşayalım, lesbia'm ve sevişelim,
kuruş değer vermeyelim,
asık suratlı yaşlıların hiçbir dedikodusuna!
batabilir güneşler, yeniden doğabilirler;
bizim için, söndü mü bir kere o kısa ışık,
sonsuz gecede uyumalıdır insan.
ver bana bin öpücük, sonra yüz tane,
ardından başka bir bin, ardından bir yüz daha;
ardından bin tane daha, ardından yüz,
sonra, binlece kez olduğunda artık,
karıştıralım sayısını, bilemeyelim ki
nazar değdiremesin kimse
bilip de öpücüklerimizin kaç tane olduğunu