insan çalıştığı yerden içeri girerken özel hayatını dışarıda bırakmalı denir. ama görünen o ki bizim yargıçlarımız falan her şeylerini bırakıp giriyorlar içeri. vicdan da dahil. yetişkin yaştaki bir insana yapılan tacizin ne ağır psikolojik zararlar verdiği bilinen bir şey. düşünmesi bile korkunç ve iğrençken bunu yaşıyorlar. çocukluk yaşta ise yaşanılan her şey insana çok daha fazla etki eder. normal olan bir şey bile bir çocuğa psikolojik olarak ağır gelebilir. en azından sevdiği birinin ölümünün bir çocuğa etkisini düşünün. bir de bir çocuğun, henüz ne olduğunu bile bilmediği cinsellikle ilgili zorlanmasını düşünün. hayatta yapılabilecek en rezil en adice şey sanırım.

bir belgesel vardı ruhban okullarındaki tacizle alakalı. papaz geceleri çocukların odalarına gitmesini etmesini gayet rahat bir şekilde anlatıyordu. mağdur insanlarsa yaptıkları açıklamalarda cinsellikten nefret ettiklerini, korktuklarını falan söylüyorlardı hep. bir insanın hayatıyla oynamak, hem de böylesine iğrenç bir zevk için... bir de bunlara verilen cezaların hafifletilmesi... güzel günler görmek, güzel haberler almak istiyorum artık. 15 yaşında dünya şampiyonu kızımız için "kilot giyip bacağını sağa sola atmak yerine kuran okumada birinci olsaydı beğenirdik" diyen insanlarımız oldukça pek de görebilecek gibi değiliz. bazen insanlardan nefret ediyorum. her şeyden daha çok hem de.