-
nereye gitti bunca insan ve niye gitti? -
bırakmak gerek bugünlerde, işi, gücü, sevgiler,i aşkları, parayı pulu, insanı, insancıkları.. gözün görmeden, kulağın duymadan ve arkana bakmadan gitmek gerek buralardan.
nereye olduğunu bilemediğin yollara, gitmene neden olan sebepleri sahibine bırakarak çıkmak gerek yola. kimseyi yanına katmadan kendini bile olduğun yerde bırakarak gitmek.
gitmek gerek bazen.
bazen buralardan
bazen bu zamandan
bazen bu yerlerden
bazen herkesten her şeyden...
tanıdık tanımadık her yerden her şeyden gitmek gerek.
neresi olduğunu bilmediğin yerlere nereye çıkacağını bilmediğin yollara sapmak gerek. kaybolunca sormamak gerek kimseye neresi diye. durunca kalmak gerek oralarda. ayakların seni götürene kadar kalmak. içinden yeniden gitmek gelen kadar durmak gerek orada. kim ne derse desin umursamadan hatta herkese bir şey söyleyerek gitmek gerek "ben gidiyorum" diyerek. kiminin gözünün yaşına bakmadan kiminin gözünün içine baka baka gitmek gerek.
ne kimseden kaçarak ne yaşama koşarak sadece yola çıkmak gerek adı gitmek olsun diye.
zaman mekan aramadan yer iz yol sormadan canını savurmak her istediğin yere.
gidiş o gidiş olmalı..
ağlamaktan üzülmekten çare olmadığını görüp gitmeli neresi olduğunu bilmeden... hayalini kurduğum sevgilerin yaşandığı, aradığım insanları bulduğum, kaybettiklerimi gördüğüm yerlere gitmeli. benim olsun olmasın fark etmeyen ama beni koşulsuz sevebileceklerin yanında almalı soluğu...
saçımın şekline, gözümün rengine aldırmayanların, görünüşüme değil benim derdime bakanların olduğu diyarlara gitmeli. para pulun hüküm sürmediği ahbabın eşin dostun önemli olmadığı sadece sen olmanın kıymetli olduğu yerlere gitmeli. "o bu şu ne der" diye düşünmeden "onun bunun şunun derdini tasasını çekmeden" mutluluğun kral olduğu, huzurun hüküm sürdüğü yerlere gitmeli...
aslında insandan gitmek gerek.
en önemlisi insanı bırakıp gitmek.
insanı insandan çok yoran bitiren sindiren başkası var mı?
durduk yere sebep aramadan insanı insanlığından eden var mı?
ben gitmeliyim!
insanı bırakıp gitmeliyim
en azından gitmeye çalışmalıyım
sadece kendimi almalıyım yanıma
bazen onu da bırakırım gittiğim yollarda
baktım olmuyor bensiz olmak, geri dönüp alırım bıraktığım yollarda
benin dışındaki her şeyi herkesi boş verdim...
yoruldum taşıdığım insan yüklerinden
yoruldum bana yük olan insan siluetindekilerden.
nereye gitsem peşimi bırakmayanlardan
peşimde olmasa da izimi sürenlerden.
hayatımda olup ta, hayatımı anlamayanlardan
gitmeliyim...
aslında gitmek hep gerekli, bazen değil. her yere ait olmak gerek bir yere değil.
kendine hesap vermek gerek etrafa değil. kendinden sorumlu olmak gerek herkesten değil.
yaşamak için gitmek gerek.
yaşamı anlamak için gitmek gerek.
anlaşılmak için gitmek gerek.
insan olmak için gitmek gerek.
sormayın işte nedenini
en çok
gitmek gerektiğinde gitmek gerek..
derleyen ve yazan
afet ergü -
(bkz: dissolution of ulyr)