serum gibi bir şarkı bu, bir acayip. yavaş yavaş ama kendinden emin adımlarla kana karışıyor; beş dakika içerisinde de bütün vücuda yayılıyor önü kesilemez bir şekilde.

adımlarının yavaşlığına rağmen etki etme süresinin çok kısa olması haricinde, bünyesinde barındırdığı bir diğer zıtlık, kadife yumuşaklığında ama bir yandan da jilet keskinliğinde olması. bu keskinlik aklıma bir sahne getirdi; az evvel bir şey denedim ben de. zaten iç burkucu olan bir sahne, iyiden iyiye sarsıcı oldu bu deneyle. rules of attraction filminden şu sahneyi açıp, sesini kıstım. ve dream is destiny ile videoyu aynı anda başlatıp izledim.

tasarılarım arasında şimdilik asla yeri yok; ama olur da bu yöntemle gitmeye karar verirsem, kulaklarımın duyduğu son şey bu şarkı olacak sanırım.