küçük, geleneksel bir mahallenin sözü dinlenen, saygı duyulan fırıncısı nam-ı diğer nusret babanın ve mahallenin eğlenceli karakterlerinin etrafında gerçekleşen olayların sevimli, samimi bir dille anlatıldığı sıcak bir aile dizisi. normalde geleneksel anlatılardan nefret ederim fakat ekmek teknesinde kıvamı güzel ayarlanmış olacak ki hala hatırladıkça gülümserim.

nusret babanın baş tane kızı vardı. bu anlamda nusret baba karakterinin otoriter ve sert yapısına dair güzel bir ironiydi bu. tabi içlerinden en güzeli mahallenin barbie'si jale'ydi. güzel olmasına güzeldi fakat robot gibi fazla kalıplaşmış, donuk bir tipti. keza geleneksel mehpare, kibirli sonay ve aptal kıvırcık songül de bana itici geliyordu. fakat o sonnur yok mu, şu kıpır kıpır, erkek fatma olan. işte onu ne zaman görsem içimi tuhaf bir mutluluk kaplıyordu. diğer kardeşlerine nazaran güzel değildi ama neşeliydi, çocuksu saf bir mutluluğu vardı ve güzel gülümsüyordu. ayrıca diğerleri gibi stabil bir karakter değildi. insanları harekete geçiren, değişimi tetikleyen ve değişen dinamik bir karakterdi. güzel bir enerjisi vardı, çok etkileniyordum ondan. ^:swh^