-
ufakken annem kafamda plastik elbise askılığı kırmıştı. ben canım acıdı diye ağladım, annem canımı yaktı diye ağladı, abim ikimiz ağlıyoruz diye ağladı. aradan geçti 20 yıl. ailecek bunu trajikomik bir an olarak hatırlıyoruz. -
- annenizi ağlatmak. haklı olduğunuzu bildiğiniz bir olay da bile. -
yorucu bir sonbahar gününün ardından yağmurlu bir öğleden sonrası...
günü atlatmanın ve 30 dakika sonra yapılacak kahve ve kitap vaziyetinin hayaliyle eve doğru ilerlemek, o sırada telefonda dostunu yaz planları yapmak için aramak...
sonunda arka planında onunla olan fotoğrafınızı muhafaza eden telefonu, arkadaşının yüzüne "bitti" diyerek kapamak...
yani mâzinin ve hayallerinin başkahramanı kırmızı motosikletinin yerinde olmayışı.