entelektüel olmanın toplum düzenine aykırı olması gibi bir tespit kaçıştır. politik olmaktan, görünür olmaktan, aydın olmaktan kaçış. bu konu çok uzun açıkçası üzerine çok fazla şey denmiş ve denmeye de devam ediyor. entelektüel kelimesini nasıl ele aldığımızı belirtmeliyiz önce. ikinci dünya savaşı’ndan sonra aydının politik sahneden çekilişi gerçekleşti. filozofların dünyayı değiştirme uğraşları kalmadı. biz bu sürecin sonucunu görüyoruz. artık babil kulesine çekilmiş olanı aydın olarak görüyoruz. onun özelliği bu soyutlanmışlık sanki. spinoza’nın bir yere çekilip cam yontuculuğu yapması gibi dürüst de değil bu soyutlanmışlık. yeni aydın tipi köşeye çekilse bile takdir edilmek istiyor. bakın ben babil kulemdeyim! bu normalleşmeyi romantize etmemeliyiz. gramscici aydını gündeme getirmeliyiz.

aydın üzerine düşünmeyi çok seviyorum. aydının bulunduğu nokta irdelenmeli kesinlikle. tabi bunun faturasını sığ topluma kesmemeliyiz yalnızca. aydının kırılganlığı üzerine çok fazla metin var, onlar okunmalı.